باد اهنگ غریبی دارد
                                       غم غربت با اوست

 فصل خفتن در راه
                                       عاشقی بی معناست

 بر پر شاپرک کوچه ما

 قطره اشکی ز غم شمع به جاست

 نه چراغی در باد
                                       نه گلی بر ساقه

همه پر پر ز خموشی دل می سوزند

 فصل خفتن در راه 
                                      عاشقی بی معناست

 و شقایق تنهاست

از ته کوچه ی ما بوی گلی می اید

 گلی هم رنگ نسیم که به پای غم دل می سوزد و سکوتش فریاد می زند؛

 و در آبادی ما

 زنبق باغ دل رهگذران پژمرده است

 چشمه ی باغ سحر خیز و گل باغ صفا خشکیده است

 نه صدایی
                                     نه نوایی

 به گمانم به غم تازه دچار آمده ایم

 فصل خفتن در راه
                      عاشقی بی معناست
                                               و شقایق تنهاست . . .