سکوت تو. . . سکوت من . . . سکوت ما. . .
سکوت تو . . . . . . . !
مرا پریشان می کند
مرا در دقایق به مرگ دعوت می کند
هوا را ذره ذره از وجودم می گیرد
حقایق در خیالم رنگ می بازد
عشق تنها می ماند. . . در بی کسی می میرد
در غربت صدایت تکه تکه می شوم
سکوت تو. . . !
سایه ی نگاهم را هزار تکه می کند
سکوت تو. . . !
مرا دربدر می کند
سکوت تو. . . سکوت من . . . سکوت ما. . . .
آغاز قصه جدایی ماست . . .
ولی ما این سکوت رو می شکنیم .
من و تو
باد اهنگ غریبی دارد
غم غربت با اوست
فصل خفتن در راه
عاشقی بی معناست
بر پر شاپرک کوچه ما
قطره اشکی ز غم شمع به جاست
نه چراغی در باد
نه گلی بر ساقه
همه پر پر ز خموشی دل می سوزند
فصل خفتن در راه
عاشقی بی معناست
و شقایق تنهاست
از ته کوچه ی ما بوی گلی می اید
گلی هم رنگ نسیم که به پای غم دل می سوزد و سکوتش فریاد می زند؛
و در آبادی ما
زنبق باغ دل رهگذران پژمرده است
چشمه ی باغ سحر خیز و گل باغ صفا خشکیده است
نه صدایی
نه نوایی
به گمانم به غم تازه دچار آمده ایم
فصل خفتن در راه
عاشقی بی معناست
و شقایق تنهاست
زندگی رنگش چیست؟ کجاست؟ دنیا چیست؟
من فقط می دانم زندگی رنگ خداست و خدا ابی نیست
قرمز نیست مشکی نیست
و خدا رنگ حقیقت هاییست که در این وادی گمگشته به خاک
زیر اوار زمان مدفون است.
من فقط می دانم زندگی
لحظه ای از بودن ماست
غم ما
شادی ما
نیک و بد اندیشی ما
این همانست که نامش زیباست
چه گمان می کردی
بله !
دنیا ؛ عمر ؛ اینده
همگی یک واژه اند و حقیقت ماییم خود ما
اگر زنده به دنیای حقیقت باشیم زندگی هم زیباست
و اگر مرده ناپاکی و حیرت باشیم زندگی هم تلخ است
پس بدانیم که ماییم حقیقت
خود ما !